به تازگی پژوهشگرانی از آمریکا نوع جدیدی از ماده‌ی تاریک را پیشنهاد داده‌اند که با ماده‌ی معمولی به شدت اندرکنش دارد. این اندرکنش سبب تشکیل صفحات بسیار بزرگی می‌شود و با کهکشان‌هایی همچون کهکشان ما همپوشانی خواهد داشت. هرچند اعتقاد بر این است که ماده‌ی تاریک٬ فراوانی بسیار زیادی دارد اما تصور می‌شود این ماده اندرکنش ضعیفی با ماده‌ی سنتی داشته باشد. به پیشنهاد تحقیق جدید این نگاه بسیار ساده‌انگارانه‌ای است٬ چون ماده‌ی تاریک می‌تواند اندرکنش شدیدی با ماده معمولی داشته باشد؛ اندرکنشی که با استفاده از مشاهدات پرتوهای کیهانی قابل آشکارسازی است.
پیچیدگی‌های تاریک
دلایل و مدارک زیادی وجود دارد که وجود ماده‌ی تاریک را قوت می‌بخشد. این ماده برخلاف ماده‌ی معمولی موجب تابش یا نشر امواج الکترومغناطیس نمی شود. بعنوان مثال سرعتهای چرخشی بیش از اندازه‌ای که در ستاره‌ها و در نواحی بیرونی کهکشان‌ها وجود دارد نشان از آن دارد که کهکشان‌ها نسبت به آن حالتی که بتوانند تمامی نور را جذب کنند جرم بیشتری دارند.

در نوع جدیدی از ماده‌ی تاریک، وجود برهمکنش‌هایی میان ذره‌های تاریک، آن را به شکل دیسک در می‌آورد. این قالب برای ماده تاریک، با قالب معمولی توپ‌مانند متفاوت است.
طبق پیشنهاد نظریه‌ی موجود کیهان شناختی، کهکشان ما، مانند دیگر کهکشان‌ها، میان توده‌ی متراکمی از ماده‌ی تاریک با شکلی توپ‌مانند قرار دارد. با این وجود، شکل‌های دیگری از ماده‌ی تاریک در این داربست پنهانِ گرانشی پنهان شده‌اند. مقاله‌ی جدیدی در نشریه Physical Review Letter، وجود نوع جدیدی از ماده تاریک را پیش‌بینی کرده است. این نوع از ماده‌ی تاریک، دارای برهمکنش‌های قوی است که آن را به شکل یک جسم بزرگ به شکل دیسک در می‌آورد‌. احتمال دارد این دیسک سیاه با دیسک های مجاور از ماده‌ی معمولی در کهکشان‌هایی مانند راه شیری همپوشانی داشته باشد و یا به طور کامل خمیده شود.

ستاره شناسان موفق شدند رازهای کم جرم ترین کهکشان شناخته شده جهان را فاش کنند. مطالعه کم جرم‌ترین کهکشان شناخته شده کیهان، سرنخ‌هایی در مورد این نوع مجموعه‌های کیهانی که یافتن آنها سخت است ارائه می‌دهد. این کهکشان کوتوله که « Segue 2» نام دارد با توده‌ای نه‌چندان بزرگ از ماده تاریک ترکیب شده‌است. این کهکشان فقط ۱۰۰۰ ستاره دارد و ماده تاریک آنها را کنار هم جمع و نگه داشته است. کوچکترین کهکشان کائنات در لبه راه شیری یعنی در فاصله ۱۱۴ هزار سال نوری از خورشید ما قرار دارد.

مکالمه‌ای که سالها پیش میان آلبرت اینشتین و اروین شرودینگر انجام گرفته نشان می‌دهد این دو 80 سال پیش از اینکه توجه‌ها به سمت انرژی تاریک جلب شود، تصادفا به وجود آن پی برده بودند.
به گزارش تلگراف، برای نوابغ، اشتباهات بزرگ نیز گاه می‌توانند به موفقیت تبدیل شوند،‌همانطور که بزرگترین اشتباه زندگی اینشتین به موفقیتی دیگر تبدیل شده‌است.

نظریه‌ای که برای جایگزینی ماده تاریک ارایه شده، ویژگی‌های دورانی دو کهکشان بیوضی را با موفقیت پیش‌بینی کرده است. این کار با استفاده از نظریه دینامیک نیوتنی اصلاح شده(MOND) توسط مردهای میلگرام[1] انجام شد که اولین بار خودش 30 سال پیش این نظریه را پیشنهاد داد. با نشان دادن این که MOND را می‌توان برای توضیح ویژگی کهکشان های بیضوی پیچیده – علاوه بر کهکشان های مارپیچی بسیار ساده تر – به کار برد، میلگرام MOND را جایگزینی با ارزش برای ماده تاریک می‌داند زیرا خواص عجیب کهکشان‌ها را شرح می‌دهد.

تیمی بین‌المللی از ستاره‌شناسان موفق به رصد مستقیم چندین کهکشان تاریک برای نخستین بار از طریق مشاهده درخشش فلورسنت گازهای هیدروژن آن‌ها شدند. این گاز توسط اشعه ماورابنفش نواختر مجاور این کهکشان‌ها روشن می‌شود.
به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، بسیاری از مردم کهکشان‌ها را جزایر عظیم مملو از ستارگان، گاز و غبار می‌دانند.

نور ستارگان باقی مانده از کهکشان‌های دور در هشت میلیارد سال قبل، در سفر طولانی به سوی زمین، توسط قدرتمندترین دوربین دیجیتال جهان در شیلی ثبت شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پرتوهای قدیمی از میان تعداد بی‌شماری از کهکشانهای دور گذر کرده و راه خود را به سوی دستگاه نقشه‌برداری موسوم به دوربین انرژی تاریک در بالای کوههای شیلی باز کرده‌اند.

همان‌طور که برخی از دانش‌مندان می‌گویند دهه‌ی بعد، دهه‌ی ماده‌ی تاریک خواهد‌‌بود؛ تلاش برای یافتن این ماده‌ی اسرارآمیز، در این دهه منجر به رد یا قبول بعضی از مهمترین فرضیه‌هایی می‌شود که درباره ی ماهیت آن مطرح شده‌اند. اما اخترفیزیک‌دان‌هایی هم هستند که می‌گویند شاید تاکنون ستاره‌شناسان نشانه‌هایی از ماده‌ی تاریک در قلب که‌کشان راه‌شیری خودمان یافته‌باشند.

حساسترین جستجو برای یافتن ذرات گریزانی که ماده تاریک را تشکیل داده‌اند در یک آزمایشگاه زیرزمینی در ایتالیا با نتیجه منفی رو به رو شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، ماده تاریک براساس نظریات دانشمندان 83 درصد از ماده در جهان را تشکیل می دهد با این وجود دانشمندان تاکنون نتوانسته اند آن را ببینند یا لمس کنند. ستاره شناسان وجود این ماده را از طریق کشش گرانشی آن روی ماده عادی کهکشانها و ستاره ها تشخیص داده اند.